ما آدم ها با توجه به حوادثی که در زندگی مان اتفاق می افتد به سه گروه تقسیم می شویم:
- گروه اول زیاد ارزشی ندارند زیرا فقط حادثه را می بیند و هرکسی که چشم داشته باشد می تواند آن را ببیند،
- گروه دوم کسانی هستند که حوادث را بررسی می کنند و ریشه یابی می کنند،
- گروه سوم کسانی هستند که علاوه بر آن که می فهمند و ریشه یابی می کنند، از آن عبرت میگیرند ، می ترسند آن اتفاق برای آن ها هم بیفتد و دوباره تکرار شود و مراقب اند.
برای آن که باور کنیم دسته ی سوم از همه مهم تر اند امام حسین(علیه السلام) هم از ما می خواهد جزو این گروه باشیم. بهترین راه آن است که به سیره خودشان برویم و آن را بررسی کنیم.
امام حسینی که نه اندیشه بیاورد و نه وظیفه به هیچ دردی نمی خورد.
به یک حرکت حضرت زینب کبری(سلام الله علیها) استناد می کنم، اگر مصیبت امام به من و تو آن قدر فشار وارد کرده که بعد از این همه سال هنوز هم برای عزایش پیراهن مشکی می پوشیم، ببینید سر ام المصائب چه فشاری آورده است. زینب کبری(سلام الله علیها) وقتی آمد سر پیکر بی سر سیدالشهداء(علیه السلام) دو جمله گفت و آن قدر دقیق است که کسی غیر از ایشان حتی نمی تواند نفسش را در این موقعیت کنترل کند، ایشان دو جمله فرمود:
یک، با حالت تضرع به خداوند فرمود خدایا این قربانی را قبول کن. تمام این حرکات دشمن را با این جمله به هم ریخت و بالاتر جمله دوم بود، فرمود باید دید این حسین(علیه السلام) را جمعه کشتند یا دوشنبه.
یعنی بروید ببینید حسین(علیه السلام) را در عاشورا که جمعه بود کشتند یا دوشنبه که سقیفه بود، یعنی هم بر اندیشه گریه کنید و هم تکلیف؛ هر منبر و شعر و مراسمی از امام حسین(علیه السلام) بدون این ها بیرون آمد و بر اساس یک اندیشه و دو تکلیف نبود آن را قبول نکنید.
برای آن که بتوانیم هر دو بعد را ببینیم مخصوصا بعد اول متنی در نظر است و آن زیارت عاشوراست. هیچ وقت نشد ببینیم این چه چیزی است که انقدر ثواب دارد، بعضی ها صد سال زیارت عاشورا می خوانند ولی هیچ چیزی از آن نمی فهمند. می خواهیم یک نقشه ی راهبردی از زیارت عاشورا ترسیم کنیم تا ببینیم چه چیزهایی از دست دادیم.
نگاه راهبردی به زیارت عاشورا
ما در زیارت عاشورا چند دسته معارف راهبردی داریم، یک معارفی ذیل کلمات زیارت عاشورا نهفته است:
چرا صدبار سلام می دهیم چرا این گونه سلام می دهیم. تو به امام حسین(علیه السلام) سلام می کنی یعنی چه؟ از سلام امام حسین(علیه السلام) ببین تا کجا می رود، از امام حسین(علیه السلام) رفته به امام حسین(علیه السلام) آینده سلام می کنیم.
دوم جریان شناسی دشمنی با اهل بیت است. زیارت عاشورا می گوید چگونه توانستند کار نشدنی را شدنی کنند، باید اتاق فکر های شان، پیاده نظام و آن ها که همراهی کردند برای انجام این کار را بشناسیم.
گفتند چگونه اهل بیت را بزنیم؟ یک جایگاه اجتماعی، دومی جایگاه مودت اهل بیت را هدف قرار دادند.
می گوییم خب مصیبت بوده است، رفتار متناسبش شکایت است اگر این مصیبت عظمی است چرا شکر می کنی، اگر شکر می کنی پس چرا مصیبت است؟ تازه می گویی خدایا نمی توانم تو را واقعا شکر کنم، شکر کسانی که واقعا شاکر تواند. تازه اینجاست آدم می فهمد زیارت عاشورا چه چیزی است که ما نگرفتیم، تازه می فهمیم حسین(علیه السلام) فهمید این شکر چیست.
